Ararteko

Arartekoaren Haur eta Nerabeentzako Bulegoak 2013. urtean zehar garatu duen jarduera erakundearen ardatz estrategiko nagusiei jarraiki bideratu da, bai eta 2010-2014 denboraldirako bulegorako marraztu diren jarduera ildoak kontuan hartuta ere. Plangintzaren aukera horiek gizarte- eta arau-testuinguru jakin batean gertatzen dira. Plangintza erantzunak ematen saiatzen da baina testuinguruak egiteko modu zehatza mugatu eta baldintzatu egiten du. Hori dela eta, adingabeen esparruan egindakoa xehetasunez azaltzen hasi baino lehen, hurrengo orrialdeetan, Haur eta Nerabeen Bulegoaren lan-lerroak gogora ekarriko ditugu. Halaber, jardueraren arau-testuingurua osatzen duten lege, dekretu eta erregelamendu nagusiak aurkeztuko ditugu.

Haur eta Nerabeen Bulegoaren 2010-2014 jarduera-esparruan, 2010. urteko txostenean aurkeztu zen horretan, esku-hartze ildo nagusiak nolabaiteko zehaztasunez azaltzen ziren. Hala, erakundearen gainontzeko eremuetan bezala, bulegoak adingabeek aurkezten dituzten edo eurengan eragina duten kexak eta eskaerak jaso eta aztertzen ditu. Kexak eta eskaerak modu zuzenean edo legezko ordezkarien bitartez aurkeztu ditzakete. Lan hori modu batean norbaitek (pertsona batek, kolektibo batek) edo zerbaitek (komunikabideen bitartez edo beste bideren bitartez ezagutu den eskubideen urraketa posible bat) aurkezten digunaren aurrean “erreakzionatzean” datza eta lan-ildo proaktiboagoen bidez osatzen da. Azken horien artean jarduera hauek daude: sarean, modu kolektiboan eta lankidetza erabiliz egindako lana sustatzera eta haurren eskubidearen kultura zabaltzera zuzendutako jarduerak, bereziki, adingabeen parte hartzea eta euren ahotsa entzunarazteko aukera bultzatzen dituztenak.

Ararteko erakundeak gain hartu duen “matrize-eredua” dela-eta, eremu materialetan espezializatutako sektore-arloak zeharkako begiradek osatzen dituzte, kasu honetan, haurren eta nerabeen eskubideenak. Horren xedea elkar aberastea eta lan koherente eta sinergikoa lortzea da. Haur eta Nerabeentzako Bulegoa berezko langileen hornidura txikiarekin egituratu da, haurrei eta nerabeei maiztasun handiarekin eragiten dieten gaien arloko aholkularien laguntzarekin batera. Horiek guztiak, arartekoak, arartekoaren ondokoak, gizarte harreman, ikerketa eta modernizazioko zuzendariak eta idazkari nagusiak Haur eta Nerabeentzako Bulegoko Aholkularien Kontseilua osatzen dute eta jarduera-esparru orokor hori abiapuntutzat hartuta, urtero egiten diren lanerako planen definizioan eta konpromisoan eginkizun nabarmena daukate.

2013ko Jarduera planak, esku artean dugun denboraldirako, lehen aipatu ditugun lan-ildoak zehaztu ditu. Plan hori gure bidai orria da eta horri esker adierazitako bidean zehar aurrera egin dezakegu ahaleginak batuz eta gure helburuak ahalik eta modu eraginkorrenean lortzeko beharrezkoak diren sinergiak sortuz. Ondorengo kapituluetan aipatuko diren jarduerak plan horren emaitza dira.

Haurren eta nerabeen eskubideak duela gutxi aitortu dira. Geroago hartu dira haurrak eta nerabeak eskubideak dituzten pertsonatzat, nazioarteko eskubide humanitarioak giza eskubideak aintzatestearekin eta estatuko ordenamendu juridikoetan babestearekin batera hain zuzen.

1990. urtean Espainiak Haurren Eskubideei buruzko Hitzarmena (HEH) berretsi zuen, 1989ko azaroaren 20an Nazio Batuen Erakundearen (NBE) batzarrak hartu zuena. HEH modu unibertsalean onartu den haurren eskubideen katalogoa da; aldi berean, estatuek errespetatzeko, bermatzeko eta betearazteko dauzkaten betebeharrak ezartzen dituena.

Konbentzioak, lehenengo bi artikuluetan haurren arloan erakundeen ekintza guztiak bideratu behar dituzten funtsezko bi printzipioak ezarri zituen: bereizkeriarik ezaren printzipioa eta adingabearen interes gorena.

Bereizkeriarik ezaren printzipioaren arabera, haur bakar batek ere ez du bereizkeriarik jasango haurraren, gurasoen edo ordezkari legalen arraza, kolorea, sexua, hizkuntza, erlijioa, iritzi politikoa, jatorri nazionala, etnikoa edo soziala, estatus ekonomikoa, oztopo fisikoak, jaiotza edo beste edozein baldintzaren ondorioz. Halaber, printzipio horrek nesken eta mutilen, atzerritarren eta bertakoen, ezintasunen bat duten haurren eta ez dutenen eta abarren arteko aukera berdintasuna ere barne hartzen du.

Adingabearen interes gorena, hitzez hitz, honela formulatu da: “Herri-administrazioek edo administrazio pribatuek, epaitegiek, administrazio aginpideek edo erakunde legegileek haurren inguruan hartzen dituzten neurri guztietan ezinbestekoa izango da adingabearen interes gorena aintzat hartzea”.

6. artikulutik aurrera hiru eskubide talde handiak zerrendatu dira, HBP letren bitartez adierazi daitezkeenak: Hornidura, hau da, zenbait baliabide eta zerbitzu edukitzeko, jasotzeko edo eskuratzeko aukera edukitzeko eskubidea, haurren eta helduen artean baliabideak banatzea; babesa, hau da, gurasoen eta profesionalen zainketak jasotzeko eskubidea eta ekintza eta praktika neurrigabeak jasan behar ez izatea; eta parte hartzea, hau da, gauzak egiteko eskubidea, nor bere burua aditzera emateko eta banaka zein kolektibo batean ahotsa edukitzeko eskubidea.

Horrez gain, beste bi premisa hauek kontuan hartu behar dira: eskubideen zatiezintasuna eta euren arteko lotura eta haur guztien ongizatea zaintzeari dagokionez gurasoen, familia ingurunearen, erakundeen eta gizartearen ardura partekatua.

Aukerakoak baziren ere (hautazkoak) Espainiak bi protokolo sinatu (2000) eta berretsi (2002) zituen. Protokolo horiek babesaren arloaren barruko bi alderdi zehatz jorratzen dituzte: HEHren Hautazko Protokoloa, gatazka armatuetan haurren parte hartzeari buruzkoa eta HEHren Hautazko Protokoloa, haurren salmenta, haurren prostituzioa eta pornografian haurrak erabiltzearen gainekoa. HEHren III. Hautazko Protokoloa, komunikazio prozedura baten ingurukoa da. Espainiak 2012an sinatu zuen eta 2013ko ekainaren 3an berretsi dute. Berretsi zuten datan, Espainia hori egiten zuen seigarren herrialdea zen, protokoloa sinatu zuten 36 herrialdetatik. III. Protokoloa indarrean jarriko da 2014ko apiriletik aurrera, 10. estatu kideak berretsi eta handik hiru hilabetera (Costa Rica izan da protokoloa berretsi duen 10. herrialdea, 2014ko urtarrilean hain zuzen; lehenik hori egina zuten, Albaniak, Alemaniak, Boliviak, Gabonek, Eslovakiak, Montenegrok, Portugalek, Tailandiak eta Espainiak berak).

Protokoloaren garrantzia azpimarratzean 2012ko txostenean adierazi genuenez, protokolo horrek mekanismo bat ezarri du haurrek edota euren ordezkariek salaketa jarri ahal izan diezaioten beren eskubideak babesten espezializatutako nazioarteko batzorde bati, eskubide horiek urratuak izan direla uste badute. Beraz, modu zabalago eta indartsuagoan onartu dute haurrak eta nerabeak eskubideen subjektu direla. Gainera, horrela, haurren ahotsa zuzenean helduko zaio Haurren Eskubideei buruzko Batzordeari. Batzorde horrek eskura izango ditu informazio hori eta orain arte estatuen eta gizarte-erakundeen txostenen bidez heltzen zaion informazioa, “estatu parte-hartzaileen aurrerapen bikainak aztertzeko”, HEH eta horri lotutako protokoloak betetzeari dagokionez.

Genevan 2013ko maiatzaren 27tik ekainaren 14ra egin zen Haurren Eskubideen Batzordearen bilkuren 63. aldian, Batzordearen azken lau Behaketa Orokorrak onartu ziren. Dakigun bezala, Haurren Eskubideen Batzordeak Haurren Eskubideen Hitzarmenean sinatu duten estatuek hitzarmen hori eta beren eskumen-protokoloak betetzen dituzten jarraitzen dute, Haurren Eskubideen Hitzarmena ezarri behar den esparruetan egoki interpretatzeko orientabideak ematen ditu. Behaketa Orokorrek azken helburu hori dute. Haurren eskubideak sustatzeko lanaren ardura hartuta, gure ustez, orientazio-tresna horiek hedatzea lagungarria da eskubide horien ulermena eta hobetzea hobetzeko. Hori dela eta, tresna horiek aurkeztuko ditugu hainbat lerrotan:

14 zenbakidun Ohar Orokorra, adingabeen interes gorenaren printzipioari buruzkoa, gai hori lehentasunezkotzat jo zedin (3. artikulua, 1. paragrafoa).

Ohar orokor horren helburua da bermatzea estatuek eragina ematea adingabearen interes gorenari eta hura errespetatzea. Betekizunak definitzen ditu behar bezala aintzat har daitezen, batez ere erabaki judizialetan eta administratiboetan, bai eta haurrei banaka eragiten dieten beste neurri batzuetan ere, eta oro har haurrei edo talde jakin bati buruzko legeak, politikan, estrategiak, programak, planak, aurrekontuak, lege- eta aurrekontu-ekimenak eta zuzentarauak onartzeko prozesuaren etapa guztietan. Xede orokorra da benetako jarrera-aldaketa bat sustatzea, haurrak, beren eskubideen jabe diren aldetik, erabat errespetatzea bideratuko duena.

Batzordeak nabarmentzen du adingabearen interes gorena kontzeptu hirukoitza dela:

Funtsezko eskubide bat: haurraren interes gorena lehentasunezko gaitzat hartua izateko eskubidea, ebaluatzen dena eta kontuan hartzen dena eztabaidatutako gai bati buruzko erabaki bat hartzean interes desberdinak aztertzean. Halaber, bermatu behar da eskubide hori praktikan jarriko dela, haurrari, haur talde jakin bat edo generiko bati eta haur guztiei oro har eragiten dien erabaki bat hartu behar den aldiro. 3. artikuluaren 1. paragrafoan ezartzen da estatuek zuzenean aplikatu beharreko (berehalako aplikagarritasuna) berezko betebehar bat dutela, eta auzitegietan laguntza eskatu daitekeela.

Interpretaziozko oinarrizko printzipio juridiko bat: xedapen juridiko batek interpretazio bat baino gehiago egiteko aukera ematen badu, haurraren interes gorena modurik eraginkorrenean aseko duen interpretazioa hautatuko da. Hitzarmenean eta beren eskumen-protokoloetan emandako eskubideek osatzen dute interpretazio-esparrua.

Prozedura-arau bat: haur jakin bati, haur talde jakin bati edo haur guztiei oro har eragiten dien erabaki bat hartu behar duen aldiro, erabakiak hartzeko prozesuak aztertu egin beharko ditu erabakiak zer ondorio (positibo edo negatibo) izan ditzakeen haur interesdunarengan edo haur interesdunengan. Haurraren interes gorena ebaluatzeko eta zehazteko beharrezkoak dira auzibide-bermeak. Horrez gainera, erabakiak arrazoitzean agerian geratu behar da eskubide hori esplizituki aintzat hartu dela. Ildo horretan, estatu kideek azaldu behar dute nola errespetatu duten eskubide hori erabakia hartzean; hau da, haurraren interes gorena aintzat hartzen zuela hausnartu dela, zer irizpide izan dituen oinarri erabakiak eta nola goratu diren haurraren interesak beste iritzi batzuekin alderatuta.

15 zenbakidun Ohar Orokorra, haurrak ahalik eta osasun-mailarik altuena izateko eskubidea (24. artikulua).

Ohar orokor horren helburua da estatu kideei eta beste babes-instantzia batzuei orientazioa eta babesa ematea, ahalik eta osasun-mailarik altuena izateko haurraren eskubidea errespetatzen, babesten eta eraginkor egiten laguntzeko. Batzordearen ustez, osasunerako eskubidea eskubide inklusibo bat da, beharrezko prebentzio egoki batez, eta osasunaren eta zerbitzu aringarrien, sendaketa-zerbitzuen eta errehabilitazio-zerbitzuen sustapenaz arduratzeaz gain, hazteko eskubidea, eta bere aukerak ahalik eta gehien garatzeko eta ahalik eta osasun-mailarik altuena izateko aukera emango dioten baldintzetan bizitzeko eskubidea ere baitan hartzen dituena, osasuna baldintzatzen duten azpiko faktoreei erreparatzen dieten programak egitearen bidez.

Oharrak Haurraren Eskubideen Hitzarmenaren 24. artikuluaren edukia aitzinatzen du, batez ere 1. eta 2. paragrafoetakoa, interpretazioa bideratuz eta hura ezartzeko formulak proposatuz, kontuan izanda osasun-arazo berriei eta osasunaren arloko lehentasun aldakorrei emandako arreta, haurren heriotza, gaixotasuna eta desgaitasuna areagotzen laguntzen duten faktoreak (besteak beste, egiturazko faktore erabakigarriak, klima-aldaketaren eta urbanizazio azkarraren ondorioak) hobeto ulertzen direla, teknologia berriak garatu direla (txertoak eta produktu farmazeutikoak), oinarri enpirikoa sendoagoa dela eta hazkuntzaren arloan kultura-praktika batzuk haurrentzat positiboak izatea frogatu dela.

16 zenbakidun Ohar Orokorra, enpresa-sektoreak haurren eskubideetan duen eraginarekin lotutako estatuaren betebeharrei buruzkoa.

Gaur egun, ez dago nazioarteko tresna juridikorik enpresa-sektoreak giza eskubideekin lotuta dituen erantzukizunen gainean jokatzen duena. Hala ere, Batzordearen ustez, haurren eskubideak errespetatzeko betebeharrak eta ardurak praktikan estatuaren zerbitzuez eta erakundeez eta estatuak kontrolatutakoez haratago doaz, eta eragile pribatuei eta enpresei ere aplikatu behar zaizkie. Beraz, enpresa guztiek bete behar dituzte haurren eskubideekin lotutako ardura, eta estatuek eskubide horiek betetzen dituztela zaindu behar dute.

Estatuak enpresa-jarduerei dagokionez dituen betebeharren eta Haurren Eskubideen Hitzarmeneko printzipio orokorren artean dagoen lotura aztertzen du ohar orokorrak. Ondoren, haurren eskubideei eta enpresa-sektoreei dagokienez estatuaren betebeharren izaera orokorra eta helmena zehazten da. Ondoren, aztertzen du zer helmen duten betebeharrek enpresa-jardueren eta –eragiketen eragina haurren eskubideetan garrantzitsuagoa den testuinguruetan, esate baterako, enpresak zerbitzuen hornitzaileak direnean, haurrek ekonomia informalean lan egiten dute, estatuek nazioarteko erakundeekin batera lan egiten dute eta enpresek atzerrian operatzen dute haurren eskubideen estatuko babesa nahikoa ez den eskualdeetan. Bukatzeko, oharra aplikatzeko eta hedatzeko modu bat zirriborratzen du.

17 zenbakidun Ohar Orokorra, atsedenerako, aisiarako, jolaserako, jolas-jardueretarako, kultura-bizitzarako eta arteetarako haurren eskubideei buruzkoa (31. artikulua).

Batzordea kezkatuta ageri da, estatuek ez baitituzte behar adina aitortzen 31. artikulu horretan jasotako eskubideak. Hau da, ez dute inbertsiorik egiten xedapen egokietan eta babes-legediak ahulak dira edo ez daude. Oro har, inbertsio bat egiten denean, inbertsioa jarduera egituratuak eta antolatuak egiteko erabiltzen da, baina hori bezain garrantzitsua da haurrek naturaltasunez jolastu, ondo pasa eta sortzeko denbora eta espazio bat sortzea, eta jarduera hori babestuko duten gizarte-jarrerak sustatzea. Horrez gainera, munduan gertatzen ari diren aldaketak eragin handia izaten ari dira haurrek 31. artikuluko eskubideak erabiltzeko dituzten aukeretan. Herrialde aberatsetako nahiz pobreetako haur askoren kasuan, haurren lanak, etxeko lanek edo hezkuntzak gero eta eskakizun gehiago egiteak eskubide horiez gozatzeko denbora nabarmen murrizten dute.

Beraz, kezka horiei heltzeko xedeaz egin da ohar orokorra, estatuetan atsedenaren, aisiaren, jolasaren, jolas-jardueren, kultura-bizitzaren eta arteen funtsezko garrantziaren ikuspena, kontzientzia eta ulermena areagotzeko. Jolasak eta olgetak haurraren garapen pertsonalerako eta gizarte-garapenerako zeregin ordezkaezina betetzen dutela gogora ekarri ondoren, eskubide horiez gozatzeko ingurune egokia zehazten duten faktoreak aztertzen dira, bai eta 31. artikulua praktikan jartzeko zer arazo gainditu behar diren ere. Hauek dira arazo horiek, labur-labur azalduta: jolasaren eta olgetaren garrantzia ez aitortzea (alferrik galdutako denboratzat hartzen da, jarduera ez-emankorrak egiteko erabiltzen dena eta berezko baliorik ez duena); ingurune osasungaitzak eta arriskutsuak; haurrentzako espazioak erabiltzeari erresistentzia; izan ditzaketen arrisku fisikoengatiko eta giza arriskuengatiko beldurrak; naturan ibiltzeko aukera-eza; ikastetxean arrakasta izateko betekizunak; gehiegi egituratutako eta programatutako ordutegiak; haurrentzako kultura- eta arte-aukeretan inbertsiorik ez egitea; baliabide elektronikoek gero eta presentzia handiagoa izatea (aukera handi gisa sortu dira, baina arrisku handiak dakartzate haurren garapenerako); eta jolasaren merkataritza-sustapena eta merkaturatzea. Horiek horrela eta arazo horiei erreparatuz, jarraibide batzuk ematen dira, estatu kideek haurrek, inolako bereizketarik gabe, artikulu horretan aitortzen zaizkien eskubideez gozatu ahal izatea berma dezaten.

Nazioartean, lehen haurren eta nerabeen eskubideak defendatzeko marko unibertsala den Nazio Batuen Hitzarmena aipatu da, baina komeni da jakitea badaudela Espainiak berretsi dituen adingabeei eragiten dieten gai sektorialei buruzko zenbait nazioarteko itun –hainbat nazioarteko erakundek sustatu dituzte itun horiek, hala nola Nazio Batuak, Nazioarteko Lan Erakundea, Europako Kontseilua, Hagako Nazioarteko Zuzenbide Pribatuaren Konferentzia: Haurren lana, adingabekoak ostea, sexu-esplotazioa, nazioarteko adopzioa eta abar. Gainera, Espainiako Estatuak gai horri dagozkion nazioarteko foroekiko duen lotura eta konpromisoaren adierazle gisa azpimarratu behar da Nazio Batuen Haurrei buruzko Biltzar Berezian (2002ko maiatzean egin zen) parte hartu zuela eta “Un mundo apropiado para los Niños y Niñas” izeneko dokumentuan jasotako Adierazpena eta Ekintza-plana onartu zituela.

Europar Batasunaren markoan ere berariaz haurren eskubideak aipatzen dituzten arauak daude. Arau horien artean nabarmenduko dugu Europako Parlamentuaren 1992ko uztailaren 8ko A-3.0172/92 Ebazpena, Haurren Eskubidearen Europako Gutuna onartzen duena. Ebazpen horrek hauek proposatzen ditu: haurren eskubideen defentsariaren figura, estatu-mailan nahiz Europa mailan. Defentsari horrek eskaerak eta kexak jaso beharko ditu, haurrei babesa ematen dieten legeak aplikatzen direla zaindu, eta botere publikoen jarduna haurren eskubideen alde bideratu. Halaber, haurren eskubideen erkidegoko gutun bat egin beharko litzateke, proposatzen den gutxieneko edukia duena.

Halaber, Europar Batasunaren Oinarrizko Eskubideen Gutuna (Lisboako Itunaren zatia) ere aipatzekoa da. Gutun horrek, adingabeei dagokienez, adingabeen entzunak izateko eskubidea, adingabearen interes gorena kontuan hartzea eta gurasoekin harremana izateko eskubidea ospetsu egiten ditu. Garapenean, bi gertaera gogoangarri: lehenbizikoa, «Haurren Eskubideen gaineko Europar Batasuneko Estrategiarantz» izeneko jakinarazpena, Europako Batzordearena (2006), zeinak hainbat egitura ezarri baititu EBko erakundeek haurren eskubideei lotutako arazoei aurre egiteko duten ahalmena indartzeko, eta egintzetan oinarritutako politiken zimenduak finkatu baititu, interesdunekiko elkarrekintza arintzeko asmoz; eta, bigarrena, Haurren Eskubideen Aldeko EBko Agenda (2011), zeinak batez ere eremu jakin batzuetan jartzen duen arreta, EBk eremu horietan benetako balio gehigarria ekar dezakeelako, adibidez, haurrentzako justizia eskuragarri egiteko arloan, egoera zaurgarrietan dauden umeak babestuz eta Europar Batasunaren barruan zein kanpoan haurrengan eragina daukan indarkeriaren kontra borrokatuz. Agenda horretatik eratorritako ekintza batzuk txosten honen beste puntu batzuetan agertuko dira, erakunde honek parte hartu duen topaketa, foro edo dispositiboak baitira.

Edonola ere, Haurren Eskubideei buruzko Hitzarmenaren printzipioak goian azaldutakoak jada Espainiako Estatuko ordenamendu juridikoaren zati dira, Adingabearen babes juridikoari buruzko urtarrilaren 15eko 1/1996 Lege Organikoan sartu ziren heinean (lege horren bidez partzialki aldatu ziren Kode Zibila eta Prozedura Zibilaren Legea. Lege hori botere publiko guztiak, berariaz haurrekin lotutako erakundeak, gurasoak eta senideak, eta biztanleria oro har lotzen dituen babeserako marko juridikoa da estatu-mailan. Lege horretan jasotzen dira nazioarteko araudiaren legearen eta haurren eskubideen aplikazio-esparrua, eta bereziki aipatzen da Nazio Batuen Haurren Eskubideei buruzko Hitzarmena. Herri-administrazioen jardunaren printzipio gidariak ezartzen dira, eta haurraren babes gabeko egoeretan zer egin zehazten da, bai eta haurrak babesteko erakundeak ere.

Argitaratu zenetik igaro diren 18 urte luzeetan, gizartean aldaketa handiak gertatu dira, adingabeen egoeran eragina dutenak, eta hainbat organismok hartutako erabakiek eta egindako gomendioek (Haurren Eskubideen Batzordea, Arartekoa, Estatuko Fiskaltza Nagusia eta Senatuko Batzorde Berezia nazioarteko adopzioa eta beste antzeko gai batzuk aztertzeko) aholkatzen zuten araua aldatzea, errealitate berrietara egokitzeko. Behar horri jaramon eginez, azken bi urteetako bulego honetako txostenetan iragartzen zen bezala, Espainiako haurren babesari buruzko legedia osoa aldatzeko anbizio handiko ekimen bat abian da jada. Hauek izango dira berrikuntza nagusiak:

Adingabearen interes gorenaren printzipioaren edukia garatzea, aurreko paragrafoetan azaldu berri dugun Haurraren Eskubideen Batzordearen 14 zenbakidun Ohar Orokorrean jasotakoari jarraiki.

Entzuna izateko haurraren eskubidea zehaztasun handiagoz garatzea.

Administrazio-jarduketaren printzipioak egokitzea eta zenbait eskubide behar berrietara egokitzea, hala nola bakarrik dauden adingabe etorkinek edo haurren aurkako indarkeriak dituzten beharrak.

Haurrak babesteko sistemako erakundeak sakon aldatzea:

Printzipio gidariak: lehentasuna ematea neurri egonkorrei aldi baterako neurriei baino lehen, familiako neurriei erakundeenei baino lehen, adostutako neurriei ezarritakoei baino lehen, nazioko neurriei nazioartekoei baino lehen.

Arriskuko eta babes gabeko egoerak arautzea; eta babes gabeko arrisku-egoerak zehazteko garapena eta prozedura.

Familiako harrera arautzea: harrera legezko egitea, pertsona abegi-emaileen egokitasuna zehazteko irizpideak, abegi-familien eta harreran hartutako haurren eskubideak eta zereginak.

Jarreraren nahasmenduak dituzten adingabeentzako harrera-baliabideak arautzea.

Nahiz eta araudi horren zati handi batek berekin dakarren lehen aipatutako 1/1996 Lege Organikoa aldatzea, haurren babesari buruzko legedia eguneratzeko aurreproiektuek ere aldaketa nabarmenak egiten dituzten Kode Zibilean, nazioarteko adopzioari buruzko 54/2007 Legean, auzipetze zibilari buruzko Legean eta genero-indarkeriaren aurka erabat babesteko abenduaren